ก่อน...เป็น"เด็กเตรียมฯ"

เรียนพิเศษ..**

ก่อนหน้าที่เราจะมาเข้าเรียนที่เตรียมฯนี้ เรามั่นใจว่าแทบทุกคนจะต้องเคยเรียนกวดวิชามาก่อน ไม่ว่าจะเป็นที่ใดก็ตาม

เราก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน...

เราเรียนพิเศษที่สถานบันแห่งหนึ่งซึ่งมีเด็กเรียนเป็นจำนวนมาก และก็สามารถสอบเข้าได้มากช่นกัน

เราไปเรียนทุกวันเลย...เรียนคอร์สกวดเข้าเตรียมฯ เป็นเวลา 1 เดือน เรียนทุกวัน เรียน 8.00-12.30

เหนื่อยมาก เพราะเราต้องตื่นแต่เช้าเนื่องจากบ้านของเราอยู่ไกล แล้วกว่าเราจะกลับถึงบ้านก็เย็นๆโน่นแน่ะ

แม่ของเรามาส่งเราเรียนทุกวันเลย แล้วยังรอรับกลับอีกด้วย

แม่ก็เหนื่อย เราก็เหนื่อย... สงสารแม่มากๆเลย

พอกลับถึงบ้าน...แม่ก็บอกให่เราอ่านหนังสือ แต่เราเองก็เหนื่อย พอแม่สั่งเรามากเข้า เราก็โกรธ อารมณ์เสีย แล้วก็เครียดมากๆ

พ่อเราก็เป็นเช่นกัน พ่อเราชอบบอกให่เราอ่านหนังสือ เราก็เบื่อเครียดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ-*-

แต่ถึงเราจะเบื่อแค่ไหนเราก็ไม่กล้าโดดเรียนพิเสดเลย...เพราะว่าเราสงสารแม่เราที่ต้องมาส่งเราเรียน แต่เรากลับมาโดดเรียนไปซะนี่





วันรับใบสมัคร..**

วันรับใบสมัครนี้ เราก็เรียนพิเศษตามปกติ แต่แม่สิ...ไปเอาใบสมัครให้เราแต่เช้า ไปรอคิวย๊าวยาว อิอิ

รักแม่มากๆเลย แม่ก็เอาใบสมัครมาให้เราด้วยรอยยิ้ม และความภาคภูมิใจ**






วันสมัคร..**

เราไปรับใบสมัครวันแรก จึงต้องมาสมัครวันแรก

วันนั้นมีนักเรียนมาเยอะพอสมควร มีหลายโรงเรียน แต่โรงเรียนเดียวกับเราก็มีเหมือนกันนะ

วันนั้นเป็นวันแรกที่เราเข้ามาที่โรงเรียนเตรียมฯ เราเพิ่งรู้ว่าโรงเรียนเตรียมฯ อยู่ใกล้สยามแคนี้เอง ^^

โรงเรียนเตรียม เมื่อแรกเจอ มองว่าใหญ่มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เกิดมาไม่เคยเห็นโรงเรียนที่ใหญ่ขนาดนี้มาก่อนเลย

แต่ก็ดีใจที่ครั้งนึงได้มาเห็น ได้เข้ามายืนในโรงเรียนเตรียมฯแห่งนี้

วันสมัคร เจอพี่ๆที่มาช่วยงานอาจารย์เยอะแยะมากเลย พวกเค้าแต่งตัวเรียบร้อย น่านับถือมาก

แม่บอกว่า พวกพี่เค้าน่ารักมาก...วันนั้นมีความสุขและตื่นเต้นมากมาย





วันสอบ..**

ในวันสอบ เราไปที่ อิมแพ็ค เมืองทองธานี ตั้งแต่เช้า โดยพ่อไปส่ง ไปตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง เพราะว่ากลัวรถติด

อีกอย่างบ้านเราก็อยู่แถวนั้นด้วย...

พอไปถึงก็เห็นว่าคนยังไม่เยอะเท่าไหร่ แต่พอเริ่มสายหน่อย คนก็เริ่มเยอะ มาจากทั่วประเทศ เห็นบางคนอ่านหนังสือ

ดูแล้วน่าจะเป็นเด็กที่เก่งมาก แบบบฝึกหัดคงยาก...แล้วเราล่ะ???

ไม่อ่านอะไรเลย นั่งรอ"ขึ้นเขียง"ในห้องสอบ 55+

กลัวเหมือนกันว่าจะทำไม่ได้ แต่ก็ไม่อ่าน เพราะว่าเราคิดว่าอ่านก่อนสอบก็ไม่มีสมาธิเพราะว่ามันตื่นเต้น

สู้ทำใจให้สบายก่อนเข้าห้องสอบดีกว่า จริงมะ??!!

พอถึงเวลาสอบเข้าจริงๆ..พอเห็นห้องสอบเท่านั้นแหละ

โอ๊ย..ตกใจแทบเป็นลม เพราะว่ามันมีเก้าอี้และโต๊ะสอบ ตั้งไว้มากมาย สุดลูกหูลูกตาเลย

ในใจคิดว่า คนมากมายขนาดนี้เราจะไปสู้เค้าได้หรอ สอบเป็นหมื่นเอา 750 คนเอง หวั่นอยู่เหมือนกัน

แต่พ่อบอกมาว่าอย่าไปตื่นเต้น อย่าไปเครียด ทำเท่าที่เราทำได้ก็พอแล้ว

เมื่อถึงเวลาสอบ ข้อสอบมา เราก็ตื่นเต้นคิดไม่ออก แต่เมื่อทำไปเรื่อยๆสมองก็เริ่มทำงานตามหน้าที่ของมัน...

ตอนทีสอบเสร็จรู้สึกโล่ง เหมือนยกภูเขาออกจากอก ไม่เคยโล่งอกเท่านี้มาก่อน

ความกดดันทังหมดได้ถูกกระจัดออกไป เมื่อกาข้อสอบข้อสุดท้ายก็แทบเป็นลม เพราะดีจัยที่การสอบได้ผ่านพ้นไปเสียที





วันประกาศผล..**

ปกติเค้าจะประกาศผลวันที่ 28 มีนาคม คือ สอบ 3 วันแล้วก็ประกาศผล

มันก็เร็วอยู่แล้ว แต่ว่าเค้าจะติดประกาศก่อนวันประกาศจริง คือ 6 โมงเย็น ของวันที่ 27 มีนาคม

ดังนั้นผู้ปกครองหลายคนจึงขับรถมาดูกันตอนเย็นของวันที่ 27 ทุกคนต่างก็ตื่นเต้น บางคนก็มาดูให้ลูกบ้าง ให้น้องบ้าง ให้ญาติบ้าง

แล้วทุกคนก็มุ่งไปที่สนามบอลโรงเรียนเตรียม เมื่อประตูเปิดทุกคนกรูเข้าไปอย่างน่าตกใจ..

..พ่อของเราก็เปนหนึ่งในนั้นด้วยเช่นกัน พ่อหลังจากเลิกงานแล้วก้ไปดูผลให้ทันทีเลย

เราคิดอยู่ในใจว่าไม่ได้แล้ว เพราะว่าทำข้อสอบไม่ค่อยได้เลย อยากจะร้องไห้ TT

แต่ว่าพอถึงเวลาที่พ่อโทรมา แบบบ..มือสั่น ไม่กล้ารับโทรศัพท์พ่อเพราะว่ากลัว

ผลที่ออกมา กลัวที่สุดคือ กลัวแม่กะพ่อเสียใจ เพราะว่าทั้งสองเหนื่อยเพราะเรามามาก และหวังกับเราไว้มากเช่นเดียวกัน

เนื่องจากเราเป็นลูกคนเดียวด้วย...

พอเรารับโทรศัพท์จากพ่อ พ่อก็บอกเราว่า "ไม่ต้องเสียใจนะลูก...." เราก็เลยบอกว่าไม่เสียใจหรอกทำใจไว้แล้ว

ตอนนั้นใจหล่นวูบบบบบ!!!

แต่แล้วพ่อก็พูดต่อว่า "นู๋ติดนะจ๊ะ" พ่อดีจัยมาก เราก็แบบ ตกใจว่าตกลงพ่อเอางัยแน่

แต่ก็ถามพ่อไปด้วยความตกใจว่า "หนูติดจริงๆหรอ ติดแบบได้ไปเรียนอ่ะนะ???"

พอแม่ได้ยินเท่านั้นแหละ แม่ก็วิ่งเข้ามาจากครัวแล้วเอาโทรศัพท์ไปคุยกะพ่อเอง...

เราดีใจมาก หลังจากวางโทรศัพท์ของพ่อไป เพื่อนๆก็โทรมายินดี แล้วบอกว่าเราอ่ะติด ทีนี้เราก็เริ่มมั่นใจมากขึ้น

จึงส่งข้อความไปดูผลดู มันก็ส่งตอบกลับมาว่าติด ดีจัยมากเลย ^^

วันต่อมาจึงไปมอบตัวที่เตรียม และไปดูผลให้เพื่อนคนอื่นๆด้วยที่สนามบอล

มีคนไปดูเยอะแยะเลย แล้วก็มีพี่สาย วิทย์-ประยุกต์มาบูมให้เรา เรารู้สึกแปลกใจ

และตื่นเต้นเป็นอย่างมากเลย...

และแล้วความฝันของเราก็กลายเป็นจริง ทุกๆคนต่างก็ดีจัยกับเรา...***