SUM SCORE*

...วันนี้คะแนน SUMMATIVE ออกมาอย่างเป็นทางการ

ทำเอาไอ้เอิงอึ้งกินไม่ได้นอนไม่หลับทีเดียว

รู้ทีละวิชาก็แย่พออยู่แล้ว

พอเอาทุกวิชามารวมกันในแผ่นเดียว

ยิ่งอยากจะร้องไห้ให้น้ำตาเป็นสายเลือด

เพื่อนๆต่างก้ได้คะแนนดีกันทั้งน้าน

มีแต่ไอ้เอิงตัวเดียวที่มานไม่ได้เรื่องได้ราวเล้ย

แย่มันทุกวิชา..แล้วงี้ชั้นจาได้อยู่ห้อง QUEEN มั้ยน้อ???

ห้อง KING ช้านไม่หวัง ขอ QUEEN ได้เป็นอันประเสริฐแล้น

นี่ก็ใกล้จาสอบ FINAL เข้ามาทุกทีแล้ว ไอ้เอิงต้องฟิตอ่านหนังสือด่วนจี๋

ติด SPEED วันแรกก็แบบว่ามหาโหด

รายการสอบวันแรก --->> 1.เลขยาก 2.เคมี 3.ภาษาอังกฤษ (Written & Oral) 4.ไทย

น่ากลัวมากๆเลย ใครจะไปทำได้ แค่เอาเลขยากมารวมกะ เคมี หัวก็จะระเบิดแล้ว

ดันมาเอาภาษาอังกฤษยัดเข้าไปซะอีกนี่

กะจาฆ่ากันให้ตายยยยยยยยย O-O

...สุดท้ายนี้ ไอ้เอิงขออวยพรให้มุกท่านโชคดีในการสอบ FINAL เถิด ...

*ส๊าธุ!!!!!!!!!!!!!

งาน THANKS พี่ห้อง..946

...เมื่อวันก่อนก้ไปเลี้ยงขอบคุณพี่ห้องมา
ที่ร้านอาหารแถวสยาม ก็มีเพื่อนๆในห้องไปเยอะแยะเลย
ส่วนพี่ห้องเองก้ไปเยอะเหมือนกัน
ดูเหมือน พวกผู้ชายจะเป็น head ในการจัดงานครั้งนี้
..ตุลย์ ก้อง มิ้ง กี้ ดูจะยุ่งมากกับงานนี้
ดูท่าทางน่าจะเหนื่อยเพราะว่าเป็นคนจัดการทุกอย่าง
ทั้งจองร้านอาหาร เอาเมนูมาให้เพื่อนเลือก
ชวนเพื่อน ชวนพี่ สั่งอาหาร ฯลฯ สงสารเพื่อนเหมือนกัน
แต่ก็ช่วยรัยไม่ได้เล้ย!!!

บรรยากาศภายในงาน...
เราจัดกันโดยเหมาทั้งชั้นเลย ก็มีร้องคาราโอเกะ ทานอาหาร
มีการให้ของขวัญระหว่างน้อนรหัสกับพี่รหัสห้อง
ทุกคนต่างก็ดูมีความสุข แต่ก็ไม่รู้ว่าที่พวกเรา
ทำไปวันนั้น จะทำให้พวกพี่เค้าประทับใจอย่างที่พวกพี่
เค้าหวังไว้หรือเปล่า เพราะว่าพวกพี่ก็ได้คุยกับน้องๆไม่นาน
แต่พวพี่เค้าน่ารักมาก ไม่บ่นสักคำเลย บอกแต่ว่างานนี้สนุก

...ส่วนใหญ่ถ้าใครได้ครองไมค์ร้องคาราโอเกะแล้ว
ก็จะไม่ยอมปล่อยให้มันหลุดมือไปง่ายๆ
ร้องมันอยู่นั่นแหละ มีผู้ชายห้องเราคนนึง
ร้องมันซะแทบทุกเพลง คงคิดว่าเสียงตัวเองเพราะมั้ง 55+
เพื่อนผู้หญิงห้องเราก็ร้องเหมือนกัน 55+
ไม่ว่าจะเป็นเพลง วันแดงเดือด หรือ ขอนไม้
แหม!! ผู้หญิงห้องเราก็ไม่เบานะเนี่ย
กล้าแสดงออกน่าดู

อาหารวันนั้นก็มีหลายอย่าง..
ตอนแรกก็ว่าไม่อร่อย พอกินอาหารอื่นๆที่ตามมาชักอร่อยติดลม
สุดท้ายตบด้วยของหวาน เฉาก๊วย!!!

ก็ดีนะวันนั้น สนุกดี เสียแต่ว่าแพงไปหน่อย ToT

วันวาเลนไทน์...*

วันวาเลนไทน์ปีนี้...
ดูว่าทุกคนจะให้ความสำคัญกันมากพอสมควร
เพราะว่าเดินไปที่ไหนก็มีแต่คนพูดถึงวันแห่งความรักที่จะถึงนี้

ไม่ว่าจะเป็น เด็กอายุตั้งแต่ 10 ขวบ จนถึงผู้ใหญ่วัยทำงาน ต่างก็
คุยกันเรื่องวันวาเลนไทน์กันทั้งนั้น...
บ้างก็คุยกับเพื่อนว่า "วันวาเวนไทน์ปีนี้ ชั้นจะซื้ออะไรให้แฟนชั้นดี??"
บ้างก็แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับเพื่อนว่า "ปีนี้ชั้นจะได้ดอกกุหลายจากแฟนชั้นกี่ดอกน้อ...?"
บ้างก็พูดว่า "วันวาเลนไทน์ปีนี้ช่างห่อเหี่ยว..คงไม่มีคนให้ดอกกุหลาบเหมือนปีก่อนๆ"
บ้างก็บ่นพึมพำกับตัวเองว่า"เฮ้อ!!..วันวาเลนไทน์นี้กูคงไม่ได้ดอกไม้อีกตามเคย TT"

...สำหรับตัวผู้เขียนเอง วันวาเลนไทน์ก็เป็นเพียงวันหนึ่ง (ที่ใกล้วันสอบเข้ามาทุกที) ถ้าเพียงแต่ว่า
เราจะไม่ไปให้ความสำคัญกับมันมากเกินไป และก็คิดซะว่าวันนี้ก็เป็นอีกวัน
ที่ผ่านไปโดย ทั่วประเทศมีแต่ดอกกุหลาบเต็มไปหมด ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้
ส่งมาให้เรา แต่มันก็เป็นตัวแทนส่งความรักให้คู่รักคนอื่นๆ หรือพ่อแม่ลูกที่รักกัน
อย่างน้อยมันก็ทำให้ได้เห็นว่า "ความรักยังมีอยู่รอบตัวเรา" แค่นี้เรายังไม่มี
ความสุข อีกหรือ??

หรือบางคนอาจน้อยเนื้อต่ำใจที่ไม่ได้รับดอกกุหลาบจากคนรักของตน หรือไม่รู้ว่าจะ
ซื้อดอกกุหลาบให้ใครดี ...ก็ลองหันกลับไปมองคนแก่ 2 คนที่แก่ลงทุกวั๊นทุกวัน
นั่นก็คือพ่อแม่ของเรานั่นเอง...ซื้อให้ท่านสิ ท่านให้เรามามากแล้ว
ไม่จำเป็นว่าวันวาเลนไทน์จะต้องเป็นวันแห่งความรักสำหรับหนุ่มสาวเพียงอย่างเดียว
แต่วันก็เป็นอีกวันที่เราจะมีโอกาสได้แสดงความรักกับพ่อแม่...

หรือไม่ถ้าคุณเป็นหนึ่งคนที่ไม่รู้จะซื้อดอกกุหลาบให้ใคร...นี่คือหนทางสุดท้ายแล้ว

นั่นคือ

"...ซื้อกุหลาบให้ตัวเอง ฉันซื้อกุหลาบให้ตัวเอง..." ลองสิคะ ผู้เขียนเชื่อว่าคงให้
ความรู้สึกที่แปลกไม่น้อยในการทำเช่นนี้ แต่มันไม่ใช่ความรู้สึกโดดเดี่ยว
ไม่ใช่ความรู้สึกว่าตัวเองไม่มีใครรัก แต่มันเป็นความรู้สึกที่ใครๆก็สามารถมีได้
นั่นคือ...ความรู้สึก"รัก"ตัวเอง ลองหันกลับมามองตัวเองสักครั้ง
มองดูว่าเราพยายามหาคนมารักเรา พยายามหาคนที่เรารัก แต่ว่าคนที่เราควรดูแลที่สุด
และรักมากที่สุดรองมาจากพ่อกับแม่แล้ว...ก็คือตัวเราเอง ลองหันกลับมาดูแลใส่ใจกับตัวเอง
ลองเปลี่ยนมุมมองใหม่ซะว่า "ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน" ไม่มีคนที่รักเรา อย่างน้อยเราก็ยัง
รักตัวเอง ไม่ใช่หรือ?? เราไม่จำเป็นต้องตามหาคนที่รักเราหรือคนที่เรารัก

เพียงแต่ว่า เราดูแลตัวเองให้ดีที่สุด แล้วสิ่งดีๆ จะตามมาเอง...

อย่าให้วันวาเลนไทน์ซึ่งเป็นวันแห่งความรัก มาทำร้ายหัวใจคุณเลย

ลองหันกลับมาทำสิ่งดีๆ ให้กับตัวคุณเองและคนใกล้ชิดสิ

แล้วจะรู้ว่า "ความสุข" มีได้ในทุกวัน ไม่ใช่แค่วันวาเลนไทน์...*

****ขอให้ทุกคนมีความสุขกับวันวาเลนไทน์นะจ๊ะ****

ช่วงเวลานี้...

บันทึกประจำวัน วันอังคาร ที่ 5 กุมภาพันธ์ 2551


เนี่ยๆ...


มาคิดดูแล้วก็เศร้าใจมากๆเลย เพราะว่าอีก 7 วันเองที่เราจะได้อยู่คุยกะเพื่อนๆทุกคน


อยากให้เพื่อนๆทุกคนจดจำวันเวลาดีๆที่เราได้อยู่ด้วยกันน้า


เพราะปีหน้าเราคงไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันแล้วล่ะ


บางคนอาจไปอยู่ห้องคิงส์ ห้องควีน ห้องคละ...


แต่ว่ายังงัยเราก็เพื่อนกัน อยากให้ทำดีกันเข้าไว้ตลอดเวลาที่เหลืออยู่


อยากให้ใช้เวลาที่เหลืออยู่อย่างคุ้มค่า และประทับใจมากที่สุด


รักเพื่อนๆทุกคน...ไอ้เอิง*